ఈ భూమిలోన ఎప్పుడంట నీ పుట్టక
నా బుద్దిలోన నువ్వు చిచ్చు పెట్టాక
ఈ నల్లమల అడవి ఎంత పెద్దదైనా
ఈ అగ్గిపుల్ల తానెంత చిన్నదైనా(ఈ నల్లమల)
ఈ చిన్న అగ్గిపుల్ల భగ్గుమంటె ఇంకా
ఈ నల్లమల అడవి కాలి బూడిదవ్వదా
ఉసురే పోయెనే ఉసురే పోయెనే
కదిలే పెదవులు చూడగనే
ఓ ప్రేమకు తపించి వేడుతు వున్నా
మనసును ఇవ్వవే మగనాలా
అందని తీరాన నీవున్నా
హత్తుకుపోవే దరిచేరి
అగ్గి పండు నువ్వని తెలిసి
అడుగుతూ ఉన్నా ఉడుకు రుచి
ఒంటికి మనసుకు ఆమడ దూరం
కలిపేదెట్టా తెలియదుగా
మనసే చెప్పే మంచి సలహా
మాయ శరీరం వినదు కదా
తపనే తొలిచే నా పరువము
బరువు కదా
చిలిపి చిలకే మరి ననుగని కులికే కదా
ఈ మన్మధ తాపం తీరునా
ఈ పూనకాల కోడిపెట్ట తీర్చునా
ఈ మాయదారి పిచ్చి తీర్చి మన్నించెనా
చంద్రుడు సూర్యుడు చుట్టి ఒక్కచోటే చేరిపోయే
సత్యం అసత్యము నేడు చీకటింటి నీడలాయె(ఉసురే)
ఇది కొత్త కాదు పాతపడ్డ జగతికి
తను కాచుకోదు కళ్ళులేని కట్టడిది
మనం చట్టమంటూ గీసుకున్న గిరి ఇది
దాని బొక్కలెన్నో లెక్కపెట్టి చూడు మరి
మబ్బులు విడిచిన సూర్యుని చూసి
మొగ్గలు విచ్చును తామర
దూరం భారం చూడనిదొకటే
నీకు పుట్టిన ప్రేమరా
పాపం వెయ్ రా అన్న తేడా తెలియదులే
పామే అయినా ఇక వెనకడుగుండదులే
చితి మంటలు రేగిన వెళలో
నా కన్నుల చల్లని నీ రూపే
నే మట్టి కలిసిన మదిలో నీవే(చంద్రుడు)(ఉసురు)
No comments:
Post a Comment